Geen werkdag is hetzelfde. Elk gezin is uniek in de manier waarop zij de opvoeding van de kinderen vormgeven. De ene keer werk ik van negen tot vijf, de andere keer begin ik in de middag tot een uur of negen in de avond. Dat is mijn eigen verantwoordelijkheid.
Ik ben ook ‘Ambassadeur Jeugd’. Ik sta voor de cliënt die durft te vragen om ondersteuning. Sommige mensen zijn maandenlang bezig om de juiste vorm van ondersteuning te krijgen. En hebben er soms jaren over gedaan om die stap te nemen. Ik vind het essentieel dat die cliënt te maken krijgt met een professional die eerst eens de tijd neemt om echt te luisteren en aandacht heeft voor de persoon achter de cliënt.
Ik ben er ook voor mijn collega’s als ambassadeur. Ik luister en denk mee. Samen maken we dan het verschil.
In mijn werk wordt ik vooral uitgedaagd door de vraag hoe ik ouders kan ondersteunen bij het vinden van nieuwe wegen als de oude wegen van de opvoeding niet meer werken. Hoe zij los kunnen laten wat niet werkt en de aandacht te richten op wat goed gaat en wel werkt.
Bij Vitree neem en krijg ik de ruimte om te doen wat er gedaan moet worden voor cliënten. Ook als dat betekent dat ik soms regels moet buigen of breken in het belang van mijn cliënt.
Ik krijg energie van de gezinnen waar ik thuiskom om te ondersteunen. Elke ouder geeft de opvoeding van de kinderen op zijn eigen manier vorm. Ik heb in die negen jaar dat ik dit werk doe, nog geen enkele manier meegemaakt die hetzelfde is.
Soms is het maf, soms zorgelijk. Soms is het zo anders dan wat ik zelf zou doen. Maar wel blijkt steeds weer dat elke ouder enorm zijn en/of haar best doet om die opvoeding vorm te geven en is het een manier die eigen is en past bij het gezin. En dat ik aan de zijlijn mag meekijken, mee-leren en meegenieten, is een cadeautje.
Mijn collega's zorgen ook voor energie. Bij hen kan ik terecht als ik het even niet weet of als ik van iets geschrokken ben. Als ik geraakt ben door het verhaal van een jongen of meisje. Of wanneer ik het nodig heb om even stoom af te blazen.